Reykjavík vs. Texas

Merkilegt nokk hvað maður hefur lítið að segja svona þegar mikið liggur við. Nóg talar maður samt! En þar sem þetta blogg ber nafnið hreytingur er þá bara ekki málið að nota það til þess að fá útrás fyrir allt það sem pirrar mann í hinu daglega lífi? Ekki það að mitt líf sé erfiðara en annarra...... aldeilis ekki..... er nú voða glöð með mitt og mína.... það eru bara alltaf þessir hinir sem geta gert manni lífið leitt á stundum. Fólk er fífl eins og segir í kvæðinu.... ekki mitt fólk samt.... bara hinir :)
Mæja er nú búin að útlista fyrir ykkur þessa blessaða tannlæknaferð sem við Kári fórum í og borguðum kr. 9057 ísl fyrir nánast ekki neitt. Er nú enn að jafna mig eftir það en ákvað þó að gera okkur dagamun núna á laugardaginn síðasta og fara með Kára minn í sund (fjárhagurinn leyfði ekki meira eftir tannlækninn..... sem hefur sennilega skroppið í dagsferð í tívolíið í Köben á laugardaginn með sitt lið!!). Af gömlum vana fórum við í Vesturbæjarlaugina og vorum bara nokkuð brött með okkur þegar við mættum.... gamla enn með sundkortið eftir tanórexíu sumarsins og Kári með hundraðkall í vasanum til að borga spes fyrir sig. En nei! Draumurinn um afslappelsi í pottinum fyrir mig og djöfulgang í buslulauginni fyrir Kára varð að engu þegar konan í afgreiðslunni rétti okkur tvo lykla af mismunandi lit og sagði "hérna er einn fyrir þig og annar fyrir hann.... sex ára strákar verða að fara í karlaklefann"!!!!! Ég bara vissi ekki hvað ég átti að segja.... vissi sem var að minn maður myndi EKKI vilja fara einn í klefa og satt best að segja þá var ég nú bara ekki alveg að sjá hvernig það ætti að fara fram með góðu móti. Hann Kári er 6 ára og, þó ég segi sjálf frá, skýr strákur sem veit alveg sínu viti.... en að geta farið einn í klefa í sundlaug þar sem hann er ekki í skólasundi, tæklað þetta með lykilinn all by himself (finna skápinn, opna með lyklinum, læsa honum aftur, muna eftir að taka hann með sér, finna skápinn aftur o.s.frv.), þvo sér sjálfur og þurrka, rata út, finna mömmu....... finnst mér bara til alltof mikils ætlast!!! Og það var ekki viðlit að gefa okkur sjens með að hann fengi að fara með mér í klefa.... og hvers vegna? Jú! Vegna þess að það er óþægilegt fyrir konurnar í kvennaklefanum að hafa svona stóran strák inni á sér!!!! Barnið er 6 ára!!!!!!! Erum við í Texas eða??? Ég átti ekki til orð! Reyndi þó af einhverri krónískri samviskusemi og samfélagslegum undirlægjuhætti mínum að tala um fyrir stráknum og fá hann til að fara með bláókunnugum baðverði í karlaklefann en allt kom fyrir ekki, minn neitaði staðfastlega, hann færi ekki nema með mömmu sinni punktur!! Ég bauðst reyndar til að fara í karlaklefann en við litlar undirtektir afgreiðsludömunnar og hvað þá að henni fyndist það fyndið. Svo hugsaði ég bara, hvað er ég að pæla.... þetta er fáránlegt. Og þrykkti lyklunum í skilakassann og sagði: "Þetta gengur greinilega ekki neitt.... enda get ég ekki útskýrt eitthvað fyrir barninu sem mér finnst fáránlegt sjálfri"!! Og strunsaði út með Kára í eftirdragi sótsvartan yfir því að komast ekki í sund.
Það sem sagt fauk í mig á almannafæri tvisvar í síðustu viku sem er persónulegt met fyrir mig sem nánast aldrei hækka róminn við ókunnuga alveg sama hvaða órétti ég er beitt að mér finnst (er svona meira í því að skammast út í það eftir á við mitt fólk sem ber náttúrlega enga ábyrgð á einu né neinu). Kannski að maður fari bara að skrifa í blöðin!! ;) Nei ætli ég láti ekki hreytinginn duga í bili :)
Og já fyrst ég er byrjuð.... þá leiðist mér þegar fólk apar upp eftir mér það sem ég segi til þess að sýna mér hvað ég er harðmælt. Ég veit að ég er að norðan..... það veit það enginn betur en ég sjálf og þarf því ekki að benda mér á það!!
Ég þakka fyrir mig.
Yfir og út!
Mímí